بسم الله الرحمن الرحیم
أعوذ بالله من شیطان الرجیم
سلام، و بعد از سلام؛
 نظرت چیست باب دعا را؟خدایت را چگونه می خوانی،ووقتی می خوانی چه می خوانی؟
گرچه هرکس از زبان و فکر و نگاه خویش خالق را می خواند، چونان شبان داستان حضرت موسی سلام الله
 ولیک مرا وتو را ای شهروند دیارعقل وعشق محمدی،چگونه است که خدای را نه آنگونه که خویش بلکه آنگونه که خود یاد داده است بخوانیم!
و اوست خدایی حکیم و بخشنده. پس چگونه باشد دعایی را که نخواهد اجابت کند، دهد و یا راه اجابتش نشان ندهد؟
سبحان الله

1- رَبَّنا تَقَبَّل مِنّا إِنَّکَ أَنتَ السَّمیعُ العَلیمُ «127 بقره»
...«پروردگارا!از ما بپذیر،که در حقیقت تو شنوا و دانایی !» 

2- رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنیا حَسَنَةً وَ فِی الاخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ «201بقره»
و بعضی می گویند:«پروردگارا،به ما در دنیا نیکی عطا کن و در آخرت نیز نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگاه دار.»

3- رَبَّنا وَ إِلَیکَ المَصیرُ «285 بقره»
...«پروردگارا،انتظار آمرزش تو را داریم و بازگشت ما به سوی توست.

مولی علی «علیه السلام»:
اندیشیدن همانند دیدن نیست ، زیرا گاهی چشم ها درغ می نمایاند،اما آنکس که از عقل نصیحت خواهد به او خیانت نمی کند.
(نهج البلاغه،حکمت 281)

مولی علی «علیه السلام»:
خدا عقل را به انسانی نداد جز آنکه روزی او را با کمک عقل نجات بخشید.
(نهج البلاغه،حکمت 407)